เมล็ดถั่วเป็นแหล่งโปรตีนที่สำคัญ ข้อดีของการกินถั่ว คือ โปรตีนที่ได้จากถั่วจะไม่มีไขมันติดมามากเท่าเนื้อสัตว์ นอกจากนื้ในถั่วยังมีสารสีหรือสารพฤกษเคมีที่สามารถป้องกันการเกิดโรคได้หลายชนิด ในเมล็ดถั่ว 1 เมล็ดอุดมไปด้วยคุณค่าทางโภชนาการและคุณค่าต่อร่างกายเรา เช่น
1. เปลือกหุ้มเมล็ด มีหลากสี (เช่น เขียว ดำ แดง นํ้าตาลส้ม) ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับชนิดพันธุ์ ซึ่งแต่ละพันธุ์จะให้สารสีที่แตกต่างกันไป เช่นในถั่วดำจะมีสารสีม่วง แอนโทไซยานิน ชนิดเดียวกับที่อยู่ในผลไม้ตระกูลเบอร์รี่ ซึ่งมีคุณสมบัติบำรุงสายตาและป้องกันโรคได้มากมาย เช่น มะเร็ง ความดันเลือด หัวใจและหลอดเลือด
2. เส้นใยอาหาร ในถั่วมีเส้นใยอาหารทั้งแบบละลายนํ้าได้และละลายนํ้าไม่ได้ ชนิดไม่ละลายในนํ้า จะช่วยเพิ่มกากใยและช่วยอุ้มนํ้า ทำให้อุจจาระนิ่มและขับถ่ายเป็นปกติ ซึ่งช่วยลดความเสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งลำไส้ใหญ่และริดสีดวงทวาร ส่วนชนิดละลายในนํ้า ช่วยลดคอเลสเตอรอลในเลือด ช่วยลดความเสี่ยงต่อโรคหัวใจและหลอดเลือดในสมองแตก
3. คาร์โบไฮเดรต เมื่อคนเรากินถั่วร่างกายจะย่อยแป้งที่มีอยูในถั่วและดูดซึมนํ้าตาลที่ได้ไปใช้อย่างช้าๆ ทำให้มีกลูโคสลำเลียงเข้าไปในเลือดอย่างสมํ่าเสมอ การกินถั่วเมล็ดแห้งจึงเป็นผลดีต่อผู้ที่เป็นเบาหวาน เพราะทำให้ควบคุมระดับนํ้าตาลในเลือดได้ดียิ่งขึ้น
4. ไขมัน ในถั่วมีไขมันค่อนข้างตํ่า ยกเว้นถั่วเหลืองที่มีไขมันสูงถึงร้อยละ 30-35 แต่ไขมันดังกล่าวจะมีปริมาณของไขมันคุณภาพดี ได้แก่ กรดไลโนเลอิกและกรดโอเลอิก ซึ่งล้วนแต่มีความสำคัญต่อร่างกาย เช่น ช่วยสร้างความสมบูรณให้แก่ผิวหนัง ช่วยลดคอเลสเตอรอลในหลอดเลือด และจำเป็นต่อการเจริญเติบโตของทารกและเด็ก
5. โปรตีน ในเมล็ดถั่วเป็นแหล่งโปรตีนที่สำคัญ ในเมล็ดถั่วมีกรดอะมิโนจำเป็นอยู่ครบทั้ง 10 ชนิดไม่แตกต่างจากเนื้อสัตว์ เพียงแต่ปริมาณของกรดอะมิโนบางชนิดมีปริมาณน้อยกว่าที่ร่างกายต้องการ ดังนั้นการกินถั่วอย่างเดียว อาจทำให้ร่างกายได้รับกรดอะมิโนไม่เพียงพอ จึงควรกินธัญพืชอย่างอื่น (เช่น งา ลูกเดือย หรือเมล็ดอัลมอนด์) เสริมเข้าไปด้วย เพื่อให้ร่างกายได้รับสารอาหารครบถ้วนตามต้องการ
– ข้อมูลโดย มูลนิธิหมอชาวบ้าน
