เป็นธรรมดาที่ในสังคมที่เราอยู่ก็ต้องมีบ้างที่ต้องปะทะกับคนที่ไร้มารยาท พูดจาไม่เข้าหู แน่นอนว่าเป็นสิ่งที่สร้างความรู้สึกหงุดหงิดใจให้อยู่ไม่น้อย
แต่ถ้าบุคคลนั้นเป็นบุคคลที่เราต้องเจอในทุกๆวัน เช่น เพื่อนร่วมงาน เราก็คงต้องหาวิธีรับมือกับเขาเหล่านั้นก่อนที่เราจะกลายเป็นบุคคลประสาทเสียก่อน แต่ใช้ประโยชน์จากพวกนั้นในการพัฒนาตนเองต่างหาก.. ถ้าอยากรู้ว่าทำตัวยังไงก็ไปดูกันเลย
เอ็งด่าแต่ข้านิ่ง… เอ็งเห่าแต่ข้าเงียบ เอ็งกำลังเป็นทุกข์ ข้ากำลังสุขสบาย
เอ็งคิดว่าใครสุขใจกว่ากัน ลองคิดไตร่ตรองดูเถิด เอ็งคิดเอาว่าใครคือคน ใครคือสัตว์
เอ็งโกรธ แต่ข้าไม่โกรธ เอ็งคิดเอาว่าใครทุกข์ เอ็งชอบนินทา แต่ข้าชอบสรรเสริญ
เอ็งคิดเอาว่าใครชั่ว ว่าใครดี เอ็งเกลียดข้า แต่ข้าไม่เกลียดตอบ
เอ็งคิดเอาว่าจิตใจใครประเสริฐยิ่งกว่า
ถ้าไปไหนไม่รู้จักให้อภัยไม่รู้จักมีความเมตตาต่อเพื่อนมนุษย์ อยู่ที่ไหนก็ลำบากใจ เหมือนแบกทุกข์ไปทุกที่
เอ็งจงเอาคำสอนที่ข้าบอกไปปฏิบัติ ถ้าเอ็งทำได้ถือว่าผ่าน
หากใครดีกับเราก็ให้เราดีตอบ เพราะเราเป็นคนดี แต่.. หากใครเสียมารยาทกับเรา ก็อย่าเสียมารยาทกลับ
เพราะเราไม่อยากเป็นคนไร้มารยาทแบบเขา เขาต่ำใส่… อย่าต่ำสวน เพราะสุดท้าย เขาจะดึงเราให้ต่ำลงไปด้วย
พ่อแม่เลี้ยงดูอบรมสั่งสอนเรามา ท่านอยากเห็นเรามีความสุขไม่ได้อยากเห็นเรามีความทุกข์เพราะคนอื่น
โปรดจำไว้ว่า ไม่มีเรื่องราวใดในโลกที่ปราศจากคนวิจารณ์ ไม่มีใครในโลกที่ไม่ถูกนินทา
เรียบเรียง คำสอน หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ
