สังขาร คือ กาย-ใจ เป็นสิ่งที่ปรุงแต่งขึ้นมาจากจุดหนึ่งเพิ่มเป็นหลายๆจุด จนเป็นกองรูปกองนาม เมื่อก่อตัวเต็มที่จนกลายเป็นสภาวะธรรมขึ้นมา
แล้วตั้งตัวเต็มที่ ที่สุดก็อ่อนกำลังและสลายตัวดับลงไปหมด จะตั้งอยู่นานหรือไม่ ขึ้นอยู่ที่ตัวอุปทาน ถ้าไม่มีอุปทานเข้าไปยึด เขาก็จะดับลงเร็ว แต่ถ้ามีอุปทานเข้าไปยึดก็จะตั้งอยู่นานตามที่อุปทานยังคงอยู่ และตัวอุปทานเองก็ยังเป็นกองสังขาร เริ่มก่อตัวมาจากจุดหนึ่งและเพิ่มขึ้นเป็นนามธรรม เมื่อเติบโตเต็มที่จนเป็นสภาวะธรรมแล้วก็ดับลง สิ่งที่แสดงอาการกิริยาออกมา ล้วนเป็นอาการของขันธ์ทั้งหมด บังคับไม่ได้เพราะเขาเป็นธรรมชาติ ควรปล่อยให้เขาทำหน้าที่ไป
เราเพียงแค่รู้เบาๆในกองสังขาร อย่าเก็งอย่าเพ่ง จงเอาตัวรู้ยกออกมาจากสังขารนั้น จนรู้หลุดลอยตัวออกมาอยู่ภายนอกอย่างอิสระ และมีสติเบาๆในรู้ ปล่อยให้กองสังขาร ที่เป็นสิ่งที่ถูกรู้ทำหน้าที่ก่อตัว แล้วสลายไปเป็นตามธรรมชาติ ” สังขารทั้งหลายทั้งปวงไม่เที่ยง การเข้าไประงับความยึดมั่นถือมั่นต่อสังขารเหล่านั้นเป็นสุข”
กราบสาธุ ~ พระอาจารย์ชานนท์ ชยนนฺโท
๒๓/๔/๖๒
