เกิด แก่ เจ็บ ตาย… แล้วก็เกิด แก่ เจ็บ ตาย การเดินทางของชีวิต หมุนเวียนไปอย่างนี้ ไม่เคยสิ้นสุด …..
แก่ เจ็บ ตาย นี้มันสูตรตายตัว อย่าไปแก้มันให้เหนื่อยเลย แก้เท่าไหร่ก็แก้ไม่ได้ จะทำให้เราทุกข์ใจไปเปล่าๆ เพราะความอยากของเราเอง พอเห็นด้วยปัญญา ก็หยุดแก้ คือถ้าแก้ไม่ได้ก็ไม่แก้ ถ้ายังแก้ได้อยู่ก็แก้
เช่น ร่างกายยังรักษาได้ก็รักษาไป รักษาไม่ได้จะทำยังไง ก็ปล่อยมันไปดีกว่า อย่าไปทรมานมัน อย่าไปยื้อมัน อย่าไปผ่า ไปเจาะโน่นเจาะนี่ แล้วก็นอนเป็นเหมือนตุ๊กตา มีประโยชน์อะไร ก็ปล่อยมันไปดีกว่า ใจก็จะได้ไม่ต้องมาทุกข์มาวุ่นวายกับร่างกาย กับความเจ็บไข้ได้ป่วยของร่างกาย อันนี้เป็นธรรมที่เกิดจากการภาวนา เป็นธรรมที่ยากกว่ารักษาศีล ศีลก็ยากกว่าการทำทาน
เพราะฉะนั้นเราก็ต้องดูกำลังของเราว่าเราอยู่ในระดับไหน เราต้องทำในระดับนั้นไปก่อน แล้วค่อยๆ ไต่ขึ้นไป แต่ถ้าเรามาทำเลย ก็ไม่มีวันที่จะไต่เต้าขึ้นไปได้ ถ้าไม่เริ่มทำทานเลย จะไม่มีวันที่จะขึ้นสู่ขั้นศีล ขั้นภาวนาได้
ฉะนั้น ถ้าอยากจะขึ้นสู่ขั้นศีล ขั้นภาวนา ขั้นแรกต้องเอาเงินที่จะไปใช้กับความอยากนี้ เอาไปทำบุญทำทานก่อน จะได้ลดภาวะการณ์กดดันที่จะต้องไปหาเงินหาทอง จะทำให้ไม่ต้องไปทำบาปทำกรรม ก็จะทำให้รักษาศีลได้ ก็จะมีกำลังเพิ่มจากศีล ๕ เป็นศีล ๘ ไปได้
แล้วก็จะมีกำลังไปอยู่วัด ไปปฏิบัติธรรมได้ต่อไป นี่คือเรื่องของบุญต่างๆ ที่เรามาทำกัน เป็นการแปลงทรัพย์ภายนอกให้มาสู่ความเป็นทรัพย์ภายใน เพื่อใจของเราจะได้มีทรัพย์ไว้เลี้ยงดูให้อยู่อย่างสุขสบาย ให้พ้นจากความทุกข์ จากความวุ่นวายใจ
…………….
‘เกิด แก่ เจ็บ ตาย’ นี้มันสูตรตายตัว แก้เท่าไหร่ก็แก้ไม่ได้ : สนทนาธรรมบนเขา พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต วัดญาณสังวรารามฯ จังหวัดชลบุรี
