ยิ่งโตยิ่งรู้สึกว่า บางเรื่องอยู่เงียบๆ จะดีกว่า
พูดไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น จะแย่ลงด้วยซ้ำในบางที
และในบางเรื่อง… ให้ทำเป็นนิ่งๆ เฉยๆ บ้าง
อย่าโวยวาย แสดงความรู้สึก อะไรออกไปมากมาย
เพราะมันไม่เป็นผลดีต่อตัวเอง
ดีใจก็ให้พอดี… เสียใจก็ให้พอดี
โมโหให้น้อย… มีความสุขให้มาก
ยิ่งโตยิ่งต้องใช้สติมากขึ้น พิจารณาทุกเรื่องให้ดี
ก่อนพูด ก่อนคิด ก่อนตัดสินใจอะไรลงไป
เพราะไม่ใช่ทุกคนรักหรือชื่นชมในตัวเรา
ถ้าเราเผลอทำตัวไม่ถูกไม่ควรไป
คนรอเหยียบก็อาจจะเยอะกว่าที่คิดไว้ก็ได้
โลกไม่ได้เลวร้ายหรอก… แต่ก็ไม่สวยงามมากขนาดนั้น
ทำตัวเองให้เหมือนอากาศ แม้ไม่มีใครพูดถึงแต่ทุกคนก็ใช้หายใจ
อย่าทำตัวให้เหมือนพายุ แม้ทุกคนพูดถึงแต่ไม่มีใครอยากเจอ
ทำให้ตัวเองมีค่าแบบอากาศ นิ่งเฉยสัมผัสไม่ได้ แต่.. ทุกคนขาดไม่ได้
การสร้างความดี สะสมบารมีนั้นจึงสำคัญ ทำเท่าที่มีโอกาศได้ทำ
ความดี เมื่อทำแล้วต่อให้ไม่มีใครเห็น อย่างน้อยก็ตัวเราเองที่เห็น
คนทำดี เดินไปไหน ไม่ต้องคอยมาระวังหลัง เพราะไม่มีศัตรูคู่แค้น
ความดีที่เราทำนั้นก็เปรียบดังอากาศ อาจมองไม่เห็น แต่รู้สึกได้
พายุนั้นก็เปรียบดังความโกรธ ที่กระทบใจ
ในวันที่เราโกรธนั้น ก็เหมือน เราเอาผ้าปิดตาแล้วทำตามอารมณ์
เราจะไม่เห็นเลยว่าเราทำ หรือพูดอะไรไปบ้าง
แต่คนรอบข้างเรา เขาจะมองเห็นได้อย่างชัดเจน
ดังนั้นความโกรธ จึงเป็นพิษต่อตัวผู้โกรธเอง
อย่าได้เอาความโกรธเพียงชั่วคราว…
ไปแลกเปลี่ยนกับความรู้สึกดีๆ ที่เขามีให้
เพราะ ต่อให้คนดีแค่ไหน เขาก็มีขีดจำกัด ของเขาเหมือนกัน
ถ้าโกรธบ่อยจนควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ระวังจะเสียคนดีๆรอบตัวไปโดยไม่รู้ตัว..!!
ต้นฉบับ : bitcoretech
