ความรักเป็นสิ่งงดงาม ความรักเป็นสิ่งที่ทำให้ชีวิตงอกงามได้ ความรักเป็นสิ่งที่เจริญได้ และความสุขที่ได้รักจะหล่อเลี้ยงใจของเรา
ไม่ว่าคนที่เรารักอาจไม่น่ารัก หรือบางครั้งคนที่เรารักอาจทำอะไรที่น่าเกลียดแต่ความสุขที่ได้รักของเราจะทำให้เรามองคนนั้นอย่างเข้าใจ
ฉะนั้นถ้าพูดถึง “ความรัก” ต้องมี“ความเข้าใจ” เป็นรากฐาน ถ้ารักอย่างมีสติปัญญา เราก็จะเข้าใจคนที่เรารัก ทุกคนอยากรักเป็น แต่ไม่รู้จะเริ่มอย่างไร ไม่รู้ว่ารักเป็นอย่างไร ไม่รู้ว่ารักอย่างยกความรักให้อยู่เหนือเงื่อนไขของความเห็นแก่ตัวทำอย่างไร
แม่รักลูก ในขณะเดียวกันแม่ก็ทุกข์มากจากการรักลูก
เพื่อนรักกันมาก แต่พอไม่ได้ดั่งใจขึ้นมาความรักก็อาจเปลี่ยนเป็นความเกลียดชังได้ทันที
จะเห็นได้ว่า ความรักกับความเกลียดชังก็อยู่ในหัวใจดวงเดียวกันนี้เอง ขึ้นอยู่กับจังหวะไหนที่เรามีสติปัญญา จังหวะนั้นเราจะมีความรักที่อยู่เหนือเงื่อนไขของความเห็นแก่ตัวได้
แต่จังหวะไหนมีกิเลสครอบงำแล้วคนที่เรารักไม่เป็นดั่งใจ เราอาจเห็นความทุกข์อันเกิดจากความเห็นแก่ตัวของเรา
ฉะนั้นถ้าจะรักใครก็ขอให้เข้าใจเขาให้มากแล้วก็ขอให้มีสติปัญญาที่จะรู้ว่า ความรักที่มีความสุขที่ได้รักจะหล่อเลี้ยงใจของคนที่กำลังมีความรัก อย่ารักอย่างปรารถนาที่จะครอบครองเขา ความรักก็จะยังมีอิสรภาพถ้าเรารักและเห็นคนที่เรารักเป็นอย่างที่เขาเป็นแล้วใจของเราไม่เป็นทุกข์ แสดงว่าความรักของเรามีสติปัญญาขึ้น
เวลาที่ใจของเราเปิดกว้างและวางอคติเราจะสามารถสื่อสารและเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของคนที่เรารักได้ไม่ยาก และอย่างไม่ต้องอึดอัดคับข้องใจ
ซึ่งจะทำให้คนที่อยู่กับเรามีความสุข เมื่อเขามีความสุขที่ได้อยู่กับเรา เขาก็จะเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของเขา แล้วก็จะสามารถใช้ชีวิตกับเราได้อย่างเคารพหัวใจของกันและกัน
ความสุขที่ได้รักเป็นเครื่องหล่อเลี้ยงใจที่จะทำให้เราเห็นพลังของความรัก ถึงขั้นที่ว่าแม้คนที่เรารักจะจากไป ไม่ว่าจากเป็นหรือจากตาย แต่ความสุขที่ได้รักในปัจจุบันขณะจะยังหล่อเลี้ยงใจของเรา ทำให้เราเห็นคุณค่าของการได้อยู่ด้วยกันในปัจจุบันขณะ
ถ้ายกความรักให้อยู่เหนือความยึดมั่นถือมั่นได้ ความสุขที่ได้รักจะยังคงอยู่
ความรักในโลกแห่งความเป็นจริงไม่เป็นดั่งใจของเราหรอกค่ะ เพราะความรักจะดำเนินไปตามครรลองของมัน ถ้าใจของเราไม่เหวี่ยงโยนด้วยความทุกข์
เราก็สามารถมองความรักอย่างให้อภัยในสิ่งที่ไม่เป็นไปดั่งใจเรา ความเข้าใจอย่างลึกซึ้งเช่นนี้จะเกิดขึ้นได้จากการที่เราต้องรักตัวเองก่อน
โดยเปิดใจของเราให้กว้าง วางอคติ มองเห็นสิ่งที่เป็นอย่างไม่เป็นทุกข์ เราก็จะอยู่กับสิ่งนั้นด้วยความกรุณาอย่างลึกซึ้ง
กรุณาคือการให้อภัยอย่างลึกซึ้ง ไม่มีใครเปลี่ยนแปลงตัวเองให้เราได้ตลอดชีวิต แต่ถ้าเราให้อภัยอย่างลึกซึ้งต่อคนที่เรารัก เราจะถนอมรักเป็น แล้วความรักที่ไม่ปรารถนาจะครอบครองจะทำให้เราเป็นคนมีเสน่ห์
ถ้าเรามีเสน่ห์พอที่จะทำให้คนที่เรารักรู้สึกเป็นสุขเวลาอยู่ใกล้เรา และมีความสุขที่ได้เห็นเราเข้าใจเขา จะทำให้ความรักนั้นยั่งยืน
อย่าปรารถนาที่จะเข้าไปจัดการใคร แต่ ให้รักตัวเองให้เป็น ด้วยการจัดใจเราเพื่อเข้าใจคนที่เรารัก และไม่ว่าเขาจะเป็นอย่างไรความสุขที่ได้รักจะอยู่ในใจของเราอย่างยั่งยืน
“รักให้เป็น ไม่เป็นทุกข์ ต้องเริ่มที่รักตัวเองก่อน”
บทความเรื่อง : รักตัวเองให้เป็น เพื่อรักคนอื่นได้อย่างไม่ทุกข์ เขียนโดย : แม่ชีศันสนีย์ เสถียรสุต
