โตขึ้นน้องจะรู้ว่า ยากยิ่งกว่าหาผัวดีๆ คือ หาทำเลค้าขายดีๆ
ยากยิ่งกว่าสอบเข้า มหาวิทยาลัยดีๆ คือ การมีอาชีพการงานดีๆ
โตขึ้นน้องจะอึ้งว่า พ่อแม่เราเอาเงินที่ไหนมาเลี้ยงเรา
ขนาดเราเงินเดือน 3 หมื่น ยังไม่พอจะให้พ่อแม่ได้เลย
โตขึ้นน้องจะเข้าใจ ว่าโซดาขวดละ 100 ในผับที่น้องไป..แพงขนาดไหน
น้องจะเริ่มสงสัยว่า…แม่คนเดียวทำไมเลี้ยงลูก 3-4 คนได้จนเรียนจบ
แต่ลูก 3-4 คน เรียนจบ มีงานทำหมด แต่ไม่มีใคร เลี้ยงดูแม่ได้สักคนเดียว
โตขึ้นน้องจะเข้าใจ ว่าทำไมแม่ต้องทำงานหนัก
วันหยุดไม่ได้พัก ค่ำมืดยังไม่ได้กินข้าว น้องจะรู้ว่าเขาทำ…เพื่อใคร
วันนึงน้องจะคิดได้ ว่าชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย
เป็นช่วงชีวิตที่มีความสุขที่สุดแล้ว เพราะมีคนหาเงินให้ใช้
เรียนไปเที่ยวไปไม่ต้องคิดอะไร
#คุณค่าของชีวิต ไม่ได้วัดกันที่โทรศัพท์เครื่องใหม่ หรือ กระเป๋าแบรนด์เนม
แต่… มันวัดกันที่ ความรับผิดชอบ และ สามัญสำนึก
คนที่ร่ำรวยที่แท้จริง คือ คนที่เลี้ยงดูพ่อแม่ได้
ไม่ใช่คนที่สามารถจ่ายค่าเหล้า ขวดละ 5 พันโดยไม่เสียดาย
วันที่พ่อแม่ตาย… วันนั้นแหละ คือวันที่โลกนี้ ไม่มีใครรักน้องจริง หลงเหลืออยู่อีกแล้ว!!
เมื่อก่อนร้องเรียกหาแต่ #ผัวในโซเชี่ยล
วันนึงน้องจะเรียกร้องหาแต่พ่อแม่ ที่ไม่มีวันหวนกลับคืนมาได้
แม่ขายแกงได้วันละไม่ถึงพัน เลี้ยงลูกจนเรียนจบมีงานทำมาได้
ลูกเงินเดือน 2-3 หมื่น กลับเลี้ยงดูแม่ไม่ได้
วันนี้บทความนี้ น้องอ่านแล้วอาจจะไม่เข้าใจ
สักวัน….ที่คิดได้ จะเข้าใจมันดี
#คนเก่งคือคนที่เลี้ยงดูพ่อแม่ได้
Cr.สิริทัศน์ สมเสงี่ยม / @ThinkingChangeMyLife
