” .. คำว่า “กรรม คือการกระทำดีชั่วทางกายวาจาใจ” นี่เป็นความจริงประจำโลก ประจำธรรมมาดั้งเดิม ไม่มีอะไรจะมาดัดแปลงหรือลบล้างให้เป็นอื่นได้ “เป็นธรรมตายตัว เป็นกรรมตายตัวและเป็นวิบากดีชั่วตายตัวอยู่กับการกระทำ” ไม่เป็นอื่น
“ศาสนาจึงเว้นคำว่ากรรมนี้ไม่ได้ กรรมนี้จึงเป็นหลักสำคัญอยู่ในวงพระศาสนา” เพราะสัตว์โลกทำกรรมดีชั่วกันอยู่ทั่วดินแดน “ไม่มีใครอยู่เฉย ๆ ได้โดยไม่ทำอะไรทั้งทางใจ ทั้งทางวาจาและทางกาย” เมื่อไม่ทำทางใดก็ต้องทำทางหนึ่งอยู่นั่นแล
“เมื่อการกระทำยังมีอยู่ เรื่องความผิดถูกซึ่งเกิดขึ้นจากการกระทำนั้นก็ย่อมมี” เมื่อเป็นเช่นนี้ก็ต้องมีการสอนกันให้รู้วิธี วิธีกระทำ “ทำอย่างไรถึงจะเป็นความถูก ทำอย่างไรเป็นความผิด และจะแก้ไขความผิดนั้นด้วยวิธีใด” จะบำรุงส่งเสริมความดีนั้นให้เจริญงอกงามขึ้นโดยลำดับด้วยวิธีใด
“นี่เป็นอุบายวิธีการท่านสอนให้รู้จักวิธีปฏิบัติตัวของสัตว์โลกผู้ทำกรรมดีชั่ว” และรับเสวยผลอยู่เรื่อยมาไม่มีลดหย่อนผ่อนคลายบ้างเลย “จะได้ปฏิบัติตัวด้วยวิธีที่ถูกทาง ผลจะเป็นคุณเป็นประโยชน์แก่ตัวเองเท่าที่ควร” ไม่สร้างแต่ความทุกข์ร้อนใส่ตนโดยถ่ายเดียว .. ”
หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
dhammathai.org
