“พรที่แท้จริงเกิดจากเหตุ คือกรรมดี”
” .. พรที่ให้กันนั้น เป็นเพียงการแสดงความปรารถนาดี หรือแสดงความเมตตาดีต่อกัน หรือเป็นอนุโมทนากุศลเหมือนดังที่พระยถาสัพพีให้ “พรที่แท้จริงเกิดจากเหตุ คือกรรมดี” ของผู้ทำเอง
ดังบทอนุโมทนาที่แปลความว่า “ธรรม ๕ ประการ คืออายุ วรรณะ สุขะ พละ ย่อมเจริญแก่ผู้ที่มีปรกติอภิวาท ประพฤติอ่อน้อมแก่บุคคลผู้เจริญเป็นนิตย์”
ฉะนั้น จึงควรหัดคิดที่จะประพฤติในทางดี “รู้จักเคารพนบนอบอ่อนน้อมแก่ผู้ที่ควรเคารพทั้งหลาย ซึ่งเป็นเหตุแห่งพรต่าง ๆ ที่ปรารถนา” คือหัดคิดที่จะปฏิบัติในเหตุที่ดี ไม่ใช่เอาแต่อยากได้ผลดี โดยไม่ต้องทำอะไร
หัดให้เกิดความคิดว่า “ผลไม่สำคัญ สำคัญอยู่ที่เหตุ” ซึ่งควรจะทำและจะลงมือทำตั้งแต่วันนี้ เวลานี้ทีเดียวแล .. ”
สมเด็จพระญาณสังวร
สมเด็จพระสังฆราช พระองค์ที่ ๑๙ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ / dhammajak.net
