เรื่องสั้น แม่ของฉันเรียกร้องจะเอาแต่เงิน เงิน และเงิน. เบื่อเหลือเกิน

แม่ที่ “เอาแต่เงิน” มีชายหนุ่มคนหนึ่ง.. เขาก็เป็นเศรษฐีด้วยลำแข้งของตัวเขาเอง เมื่อไม่กี่ปีก่อน มารดาของเขาสิ้นบุญที่บ้านนอก เขาก็ได้ไปร่วมงาน ทั้งๆที่เขาไม่ชอบแม่เลย

เพราะแม่ของเขานั้นเอาแต่ขอเงินอย่างเดียว เดือนไหนเขาไม่ได้ส่งเงินเข้าบ้าน แม่เขาก็จะโทรมาแล้วก็พูดเสียงดังแต่ว่า เขาพูดว่าเป็นแม่ที่ไม่เอาไหนจริงๆ ยิ่งรวยมากเท่าไหร่แม่เขาก็ยิ่งขอเงินมากขึ้นเท่านั้น

แต่เมื่อกลับถึงบ้านเขาก็ยังอดร้องไห้โฮไม่ได้ เพราะเขายังตะขิตตะขวงใจที่ต้องไปทำงานไกลๆ ไม่ได้อยู่ดูแลคุณแม่ แม้จะเป็นแม่ที่ “เอาแต่เงิน” เขาก็ยังอดรู้สึกติดค้างคุณแม่ไม่ได้…

หลังงานศพ ก่อนที่เขาจะกลับ พี่ใหญ่ของเขา ได้ยื่นซองเล็กๆซองหนึ่งให้เขา บอกว่าคุณแม่สั่งนักสั่งหนาว่า ต้องมอบให้เขา เขาเปิดซองออกอย่างระมัดระวัง ในนั้นมีสมุดเงินฝากธนาคารเล่มหนึ่งและจดหมายฉบับหนึ่ง สมุดเงินฝากเป็นชื่อของเขา มีเงินฝากเป็นหลายสิบล้านเยน

ในจดหมายเขียนว่า…

“ลูกชายในบรรดาลูกๆของแม่ คนที่ทำให้แม่กังวลมากที่สุดคือลูก ตั้งแต่เล็กลูกไม่ขยันเรียนหนังสือสุรุ่ยสุร่าย แถมใจกว้างกับเพื่อนฝูง พอลูกจะขอมาสู้ในเมืองหลวง แม่ก็กังวลเพียงว่าลูกจะตกระกำเป็นไอ้จรจัด

ดังนั้น แม่จึงบังคับให้ลูกส่งเงินกลับมาให้แม่ทุกเดือน เพื่อจะได้กระตุ้นให้ลูกไปหาเงินให้มากขึ้น ในขณะเดียวกันก็เป็นการช่วยลูกเก็บเงินอีกทางหนึ่ง เงินที่ลูกให้แม่ แม่ไม่ได้ใช้แม้แต่แดงเดียว พี่ชายของลูกดูแลแม่ดีอยู่แล้วตอนนี้ลูกเอาไปใช้ให้คุ้มเถิด”

พออ่านจบ เขาทรุดลงบนพื้น ทรุดอยู่เช่นนั้นเป็นนานๆๆๆ…

…ถ้ายังมีพ่อแม่อยู่ ก็แค่ทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุดอย่าทำอะไรที่จะรู้สึกเสียใจภายหลังก็พอ…

ขอบพระคุณแหล่งที่มา : เรื่องดีๆ มีข้อคิด
#๑แชร์ = ๑ธรรมทาน แชร์ไปได้บุญ สร้างกุศลความดี

#ถ้าข้อมูลนี่เป็นประโยชน์และสามารถช่วยใครได้อีกหลายๆคน อย่าเก็บไว้อ่านคนเดียวน๊า!! อย่าลืมส่งให้คนที่คุณรัก ได้อ่านด้วยนะคะ