เพราะ..ชีวิตทำทั้งบุญและบาป จึงสุขๆ ดิบๆ สุขก็ไม่สุด แต่ทุกข์กลับถึงที่สุด

ทำบุญมาก ยิ่งมีความสุขมาก ทำบาปมาก ยิ่งให้ทุกข์มาก ทำทั้งบุญและบาป ชีวิตจึงสุขๆ ดิบๆสุขก็ไม่สุด แต่ทุกข์กลับถึงที่สุด

หากไม่อยากทุกข์ อยากชดใช้กรรมในอดีตให้หมดสิ้น ต้องหมั่นสร้างบุญเรื่อยๆ ในทุกๆวัน บุญง่ายๆ ที่เราเริ่มทำได้ทันทีคือ

“การคิดดี พูดดี ทำดี รักษาศีล กตัญญูต่อคุณของพ่อแม่ครูบาอาจารย์ มีสัจจะวาจา”

เพราะผลย่อมเกิดจากเหตุ มีเหตุจึงมีผลเดิมทีข้าพเจ้าเป็นคนรักษาศีลตามอารมณ์ ยึดสัจจะวาจานานๆ ครั้ง แต่พอเรามี “สติ” มากขึ้นจึงปณิธานว่าอยากตั้งมั่นว่าจะรักษาศีลให้ได้ทุกวัน และมีสัจจะวาจา พูดคำไหนต้องเป็นคำนั้น ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง เคารพตัวเอง

เชื่อหรือไม่ว่า ฝึกกายใจให้สัมพันธ์กันอยู่สักพัก ไม่น่าเชื่อว่าชีวิตเจริญขึ้นมาก ความอัศจรรย์ใจบังเกิดหลายครั้ง คิดหวังอะไรก็สมความปรารถนา อยากทำบุญอะไรก็ได้ทำเพียงแค่เราคิด อยากทำอยากช่วย ชีวิตเจริญก้าวหน้าทั้งในหน้าที่การงาน และความสัมพันธ์กับคนรอบข้าง

ครอบครัวจากต่างคนต่างไปก็หันมาพูดคุยและมีความสุขอีกครั้งคิดหวังสิ่งใด ก็ทำสำเร็จ แม้นมีอุปสรรคก็ฝ่าฟันไปได้ ด้วยแรงบุญ ใจที่ตั้งมั่นในคุณงามความดี บุญบารมีที่ทำย่อมส่งผลให้ตัวเราทันที ไม่ต้องรอ ไม่ต้องพลัดวัน คนไหนทำ คนนั้นย่อมได้ทันที

แต่กว่าสำเร็จก็ต้องผ่านการฝึกตน บังคับตน ข่มใจตน ความยากมันอยู่ตรงนี้ หลวงพ่อจรัญ ท่านจึงบอกว่า

“สวดมนต์เป็นยาทา วิปัสนากรรมฐานเป็นยากิน”

ทำสองสิ่งนี่ได้ ควบคู่กับการรักษาศีล มีสัจจะวาจา ชีวิตจะยิ่งกว่าเจริญ คนมีบุญมากไปไหนใครๆ ก็รัก เทวดาช่วยเหลือ ไม่ตกทุกข์ยากลำบากนาน ใครๆ ก็อยากช่วยเหลือ

อยากเห็นผลเร็วสิ่งที่ต้องทำคือแผ่เมตตาทุกครั้ง เหมือนกับเรายิ่งฝึกปฏิบัติมากก็เหมือนเราให้มาก ยิ่งให้มากก็ยิ่งได้รับกลับมาก…เช่นกัน

คนเราอยากร่ำรวย อยากสวยอยากหล่อ ไปไหนมีแต่คนรัก เป็นคนมีเสน่ห์ น่าเคารพยำเกรง แต่เราไปมองแต่ผลปลายทางของคนอื่น เราไม่เคยมองเหตุเบื้องต้นที่เขาค่อยๆ สร้าง ที่เขาสะสมมานานอยากได้ต้องเริ่มสร้างบุญ อย่ารอคอยวาสนา

ทุกๆอย่างต้องลงมือทำทั้งนั้นถึงจะได้

โอวาทธรรม พระธรรมสิงหบุราจารย์ (หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม)