เคยมั้ย¸.•´•• .¸✿.. . . .
ที่คุณเคยหาของชิ้นหนึ่งอยู่เป็นเวลานาน ตั้งใจหาเท่าไหร่ แทบจะพลิกห้องพลิกบ้านแล้วก็หาไม่เจอ
แต่วันหนึ่ง… คุณกลับเจอของสิ่งนั้นแบบไม่ได้ตั้งใจ… “เพราะมันเป็นของๆ คุณไงล่ะ” ยังไงมันก็ไม่หายไปไหน
ในทำนองเดียวกัน… เวลาที่ต้องพลัดพรากจากใคร หรือจากอะไรไป ขอให้จงเชื่อว่า ถ้าสิ่งนั้น หรือคนนั้น เป็นของเราจริง วันหนึ่ง เราจะต้องได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง
ทำใจยอมรับดีกว่า หากรู้อยู่แก่ใจว่า สิ่งนั้นไม่ได้เป็นของเราตั้งแต่แรกแล้ว คิดได้แบบนี้ คุณจะหมดเรื่องต้องกลุ้มไปอีกเยอะครับ
หากเราได้พยายามเต็มที่แล้ว สิ่งนั้นก็ยังไม่สามารถอยู่กับเราได้จริง… ปล่อยมันไปดีกว่าครับ อย่ารั้งเอาไว้ให้ตัวเองต้องเหนื่อยต้องเจ็บไปมากกว่านี้อีกเลย
เขาอาจจะไม่ทำร้ายเรา แต่เรานี่แหละครับ เริ่มที่จะทำร้ายตัวเองเข้าแล้ว อย่าฝืนครอบครอง ในสิ่งที่รู้อยู่แก่ใจว่ามันไม่ได้เป็นของเราตั้งแต่แรก
แต่จงปล่อยให้สิ่งนั้นจากเราไปอย่างเป็นอิสระ ที่ผ่านมาเราให้โอกาสเขาเยอะแล้ว ตอนนี้เราก็ให้โอกาสกับตัวเองบ้าง
…..แล้ววันหนึ่ง ถ้าสิ่งนั้นเป็นของเรา มันจะกลับมาหาเราเอง อย่างที่เราไม่ทันได้ตั้งตัวเลยล่ะ
—————————–..•´•• .¸
Psychologist Cafe”
via ©Arefin
