ไม่เจอกับตัวก็คงไม่รู้..ผ่านมานานแล้ว..จะกอดเก็บไว้ในใจทำไม

การฆ่าความโกรธ เป็นสุขอย่างยิ่ง อานิสงส์ของความไม่โกรธว่ามีอยู่ ๒ อย่างคือ นอนย่อมเป็นสุข และไม่ต้องเศร้าโศก

ในครั้งพุทธกาล มีพราหมณ์ ได้ทูลถามพระพุทธเจ้าว่าการฆ่าอะไรไม่เป็นบาป พระองค์ได้ทรงตอบว่าการฆ่าความโกรธไม่บาป พราหมณ์นั้นได้เข้าใจและออกบวช จนได้บรรลุพระอรหันต์ในเวลาต่อมา

การฆ่าความโกรธ เป็นสุขอย่างยิ่ง อำนาจของความโกรธ ไม่เจอกับตัวก็คงไม่รู้
อำนาจของความโกรธ เกลียด ร้ายแรงยิ่งกว่า ยาพิษใดๆ ในโลก มันทำลายล้างได้ทุกสิ่งอย่างให้วอดวาย ยิ่งโกรธ เกลียดมาก แรงอาฆาต พยาบาทก็มากตาม

หวังจะให้อภัย ปล่อยวาง เลิกแล้วต่อกันในทันที คนที่ไม่เคยผ่านการฝึกฝนให้ระงับจิตใจตนเอง ล้วนไม่มีใครทำได้ (ทันที) สักคน

ยามใดที่มีอารมณ์นี้เกิด จงให้เวลาบรรเทาอาการบาดเจ็บ และรอยแผลเป็น
เมื่อเราเคยชิน อยู่กับความจริง ยอมรับได้ เข้าใจโลกว่าชีวิตก็เท่านั้น

ธรรมชาติของคนจะเริ่มปลงชีวิต ยามนี้แหละจึงควรฝึกให้อภัย ปล่อยวาง เลิกแล้วต่อกัน อโหสิกรรมต่อกันและแผ่เมตตาต่อกัน

คนที่ถือความเกลียดชังไว้กับตัวตลอดเวลา ก็คือคนแบกก้อนแห่งความทุกข์ รู้ว่าหนักก็ไม่รู้จักวาง
รู้ว่ายิ่งแบกเรายิ่งเจ็บปวดก็ไม่ยอมปล่อย รู้ว่าไม่ได้อะไรก็ยังคงแบกไว้อย่างนั้น

ทั้งที่เหตุการณ์มันก็ผ่านมานานแล้ว จะกอดความเกลียดชัง ควาทโกธรไว้ในใจอยู่ทำไม