อีกหนึ่งเรื่องราวที่ถูกแชร์เป็นจำนวนมากทางสื่อต่างประเทศ เพราะมีชาวเน็ตคนหนึ่งเธอเป็นคนชอบถ่ายรูปวิวสองข้างทาง และวันหนึ่ง ขณะที่กำลังเดินตามทางอยู่นั้น จู่ๆ เธอก็มองไปเห็นผู้หญิงดูท่าทางยังสาวกำลังกวาดถนน สวมเสื้อเจ้าหน้าที่สุขาภิบาล ในตอนนั้นข้างกายเธอมีเด็กผู้หญิง คนหนึ่งวิ่งเล่นไปมาข้างๆ เธอ ด้านหลังของเธอก็แบกกระเป๋าเล็ก เหมือนกระเป๋านักเรียนของเด็ก
เมื่อชาวเน็ตคนนี้เดินเข้าไปถาม จึงทราบภายหลังว่าเธอคือแม่เลี้ยงเดี่ยว หลังเลิกเรียนไม่มีคนดูแลลูก หลังรับเธอกลับจากโรงเรียนแล้ว จึงให้ลูกสาวอยู่ข้างๆ รอเธอทำงานกวาดถนนจนเสร็จ แล้วค่อยกลับบ้านพร้อมกันนี่คือชีวิตประจำวันของแม่ลูกคู่นี้ คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวคนนี้มีชื่อว่า ยี่เยียนฮวา กับลูกสาววัย 5 ขวบ เธอเล่าว่า “ฉันเพิ่งมาทำงานเป็นเจ้าหน้าที่สุขภิบาลได้ไม่กี่เดือน หลังจากที่ลูกสาวเลิกเรียนแล้ว รถนักเรียนก็จะมาส่งลูกสาว แล้วฉันก็จะพามายังที่ทำงานของฉัน ฉันก็เลยพาลูกสาวออกมาทำงานกวาดถนนเสมอ และในวันนี้ลูกสาวได้เรียนเต้นรำ เธอก็เลยเต้นให้ฉันดู เราทั้งคู่สนุกสนานกันมาก และดีใจที่เรามีกันและกัน”
ยี่เยียนฮวา เล่าว่า เธอหย่ากับสามี ลูกชายคนโตอยู่กับสามี ส่วนลูกสาวคนเล็ก ซึ่งในตอนนั้นอายุเพียง 1 ขวบกว่าก็อยู่กับเธอ ก่อนที่จะเข้าเรียนลูกสาวก็อยู่กับแม่ที่อยู่ชนบท ส่วนเธอก็ทำงานดูแลคนชรา แต่พอเริ่มเติบโตและเข้าเรียนยี่เยียนฮวาก็เลยต้องพาลูกสาวเข้าเมืองมาอยู่กับเธอ แต่เนื่องจากงานดูแลคนชราไม่สามารถพาลูกสาวไปที่ทำงานได้ ทำให้เธอตัดสินใจลาออกจากงานนั้น และมาทำงานเป็นเจ้าหน้าที่สุขภิบาล เช่าห้องเล็กๆ อยู่กับลูกสาวเพียงลำพัง
เธอบอกว่าส่วนมากต้องตื่นตั้งแต่ตี 5 ของทุกๆ เช้า เพื่อออกมากวาดถนนจนกระทั่ง 7 โมงเช้า ก็เสร็จงาน รีบกลับบ้านไปทำอาหาร แปลงฟันล้างหน้า แต่งตัวให้ลูกสาวและพาขึ้นรถโรงเรียน จากนั้นเธอก็จะรีบไปทำงานต่อ พอตกเย็นเมื่อลูกสาวเลิกเรียน รถโรงเรียนก็จะพาลูกสาวมาส่ง เธอก็จะพามาที่ทำงานด้วย เพื่อมาเล่นที่สำนักงานสักครู่ เพื่อนร่วมงานของเธอต่างก็ชื่นชอบแม่ลูกคู่นี้มาก เพราะลูกสาวของเธอเป็นเด็กฉลาด และมีมารยาท ยี่เยียนฮวาพูดด้วยความละอายใจว่า “ลูกสาวต้องรอฉันเลิกงานประมาณ 3 ทุ่มครึ่งทุกวัน ถึงจะกลับบ้านไปทำกับข้าวให้เธอกินได้”
เมื่อพูดถึงลูกสาวของเธอ ใบหน้าของเธอก็เติมไปด้วยรอยยิ้ม “ลูกสาวของฉัน 5 ขวบแล้ว แต่เธอเป็นเด็กเลี้ยงง่ายไม่ดื้อ ไม่ซนเลย เป็นเด็กตัญญู แม้ว่าเราจะมีชีวิตที่ลำบาก แต่ลูกสาวก็ไม่เคยบ่น แถมยังมีความสุขที่ได้วิ่งเล่นเคียงข้างแม่อย่างฉัน” “ได้เห็นเขาเติบโตขึ้นทุกวัน ก็รู้สึกดีใจมาก แม้ต้องเหนื่อยแค่ไหนก็ยอม สิ่งเดียวที่อยากจะขอก็คือ ให้ลูกตั้งใจเรียน เติมโตแข็งแรง เป็นเด็กร่าเริง สดใสก็พอแล้ว”
