สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณวงศ์ (ม.ร.ว.ชื่น นภวงศ์ สุจิตฺโต) วัดบวรนิเวศวิหาร สมเด็จพระสังฆราชพระองค์ที่ ๑๓ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ เมื่อครั้งยังเป็นที่ สมเด็จพระวชิรญาณวงศ์ และเป็นเจ้าคณะใหญ่คณะธรรมยุต ได้ขอออกธุดงค์กับพระอาจารย์กงมา จิรปุญโญ เพียงสองต่อสอง และทรงขอร้องไม่ให้บอกว่าพระองค์เป็นใคร จากนั้นพระอาจารย์กงมา จิรปุญโญ ได้นำพาสมเด็จพระสังฆราชเจ้าฯ ออกเดินธุดงค์ไปยังสถานที่ต่างๆ ที่ท่านเคยออกธุดงค์มาแล้ว
วันหนึ่งได้ไปปักกลดพักอยู่ที่เชิงเขาสระบาป จังหวัดจันทบุรี เกิดลมพายุฝนตก กลดไม่สามารถป้องกันน้ำฝนได้ อนึ่ง การปักกลดของพระธุดงค์ก็ต้องอยู่ห่างกันพอสมควร สมเด็จพระสังฆราชเจ้าฯ ทรงเปียกปอนไปหมด ส่วนพระอาจารย์กงมาก็นั่งตากฝนแต่บริขารไม่เปียก เมื่อฝนหยุด ท่านก็ครองผ้าเข้าเฝ้าสมเด็จพระสังฆราชเจ้าฯ ทำให้เกิดความฉงน
สมเด็จพระสังฆราชเจ้าฯ จึงตรัสถามว่า ทำไม่จึงไม่เปียก ได้รับคำตอบว่า มี “ คาถาดี ” ภายหลังเสด็จกลับจากเดินธุดงค์สู่วัดทรายงาม จังหวัดจันทบุรีแล้ว
(จากซ้าย) สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณวงศ์ (ม.ร.ว.ชื่น นภวงศ์ สุจิตฺโต),
พระอาจารย์กงมา จิรปุญฺโญ และพระอาจารย์วิริยังค์ สิรินฺธโร
พระองค์จึงตรัสถาม “ สามเณรวิริยังค์ บุญฑีย์กุล (พระอาจารย์วิริยังค์ สิรินฺธโร) ” จึงได้ทราบว่า เมื่อเวลาฝนตกพระองค์ต้องเก็บของทั้งหมดใส่ลงไปในบาตร แล้วปิดฝาบาตรให้สนิท ถึงตอนนี้ทำให้สมเด็จพระสังฆราชเจ้าฯ ทรงเข้าใจชัดว่า คาถาดีป้องกันฝนได้นั้นคืออย่างนี้เอง
หลังจากธุดงค์หนึ่งอาทิตย์เศษ พระองค์ก็ตรัสว่า “ การธุดงค์ของท่านกงมา จิรปุญโญ และพระปฏิบัติกรรมฐานนี้ได้ประโยชน์เหลือหลาย อย่างนี้ธุดงค์มากๆ ก็จะทำให้พระศาสนาเจริญยิ่ง ”
นับแต่นั้นมา พระองค์ทรงให้ความสนับสนุนคุ้มครอง และสรรเสริญพระอาจารย์กงมา จิรปุญโญ และพระป่ากรรมฐานมาโดยตลอด
ขอขอบคุณที่มาจาก : dhammajak.net / ประวัติและปฏิปทา หลวงปู่กงมา จิรปุญฺโญ วัดดอยธรรมเจดีย์(ธฺ) อ.โคกศรีสุพรรณ จ.สกลนคร
