เรื่องที่เราได้ยินได้ฟังมา เรื่องที่เราได้อ่านมาจากหนังสือ มีหลายเรื่องที่เรารู้สึกว่าเหลือเชื่อ เป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นไปได้ หรือไม่ก็ตัดใจไม่เชื่อไปเลยโดยคิดว่าเป็นไปไม่ได้ แต่โดยข้อเท็จจริง เรื่องที่เหลือเชื่อหลายอย่างเป็นเรื่องพิเศษ เกิดขึ้นเฉพาะแก่ผู้มีบุญหรือมีบาปเฉพาะตัวเท่านั้น
คนมีบุญมากจะได้ประสบกับเรื่องหรือเหตุการณ์แปลกที่งดงามที่คนอื่นไม่รู้แต่ตัวเองรู้ ที่ตัวเองเห็นแต่คนอื่นไม่เห็น หรือมีคนอื่นรู้มีคนอื่นเห็นบ้างแต่ก็ไม่มาก เป็นพิเศษเฉพาะของผู้นั้นเท่านั้น เรื่องอย่างนี้เรียกได้ว่าเป็นเรื่องของบุญบันดาล
คนมีบาปก็เช่นเดียวกัน ได้รู้ได้เห็นหรือได้ประสบเรื่องอย่างนั้นอย่างนี้ด้วยตัวเอง ล้วนเป็นเรื่องที่น่ากลัวน่าตกใจบ้าง เป็นเรื่องที่ทำให้เป็นทุกข์เดือดร้อนไปตลอดทั้งยามหลับยามตื่นบ้าง บางคนถึงกับโรคประสาทพร่ำเพ้อเรื่อยเปื่อย บางคนถึงกับตายไปโดยคาดไม่ถึงก็มี ซึ่งล้วนเป็นผลที่เกิดจากบาปทั้งสิ้น จะเรียกว่าบาปบันดาลก็ได้
อย่างเรื่องการตาย บางคนถูกปลุกให้ตื่นในตอนดึก มีคนมาเคาะประตูเรียกได้ยินเสียงและจำได้ว่าเป็นคนนั้นคนที่รู้จักคุ้นเคยหรือเป็นญาติกัน เมื่อเปิดประตูออกไปได้แต่เห็นหลังไว ๆไม่เห็นหน้า ตื่นเช้าขึ้นมาจึงโทรศัพท์ไปถามถึงบ้าน จึงทราบว่าคนที่ไปหาคืนนั้นตายไปสองวันแล้ว จึงเข้าใจว่าเขาคงไปบอกลาอะไรทำนองนี้ หรือบางคนเจ็บป่วยใกล้ตาย ร้องตะโกนโวยวายดิ้นทุรนทุรายว่าร้อนบ้าง หนาวบ้าง ถูกทิ่มแทงเจ็บปวดบ้าง คนเฝ้าไข้ก็นึกแต่ว่าคนป่วยอาการหนักเพ้อคลั่งไร้สติ หรือบางคนเจ็บป่วยใกล้ตาย แต่ก็พูดจาให้ได้ยินว่ารอเดี๋ยวหนึ่ง ขอสั่งลูกสั่งหลานก่อน อะไรทำนองนี้ ซึ่งคนเฝ้าไข้ก็ได้ยินแต่ก็นึกว่าคนป่วยเพ้อพูดออกมา เรื่องทำนองนี้ได้ยินได้ฟังกันบ่อย
อันที่จริง ในพระพุทธศาสนาท่านสอนไว้ว่า คนใกล้ตายนั้นย่อมเห็นนิมิตคือเครื่องหมายหรือสถานที่ตนจะต้องไปหลังจากสิ้นชีวิตแล้ว ถ้าเป็นคนมีบุญมาก จะเห็นเป็นสวรรค์เป็นวิมานลอยฟ้า เห็นเทวดามาเชื้อเชิญ ถ้าเป็นคนมีบาปหนัก จะเห็นเป็นนรกที่ร้อนแรงหรือหนาวเหน็บ ผู้ป่วยเห็นอย่างไรก็จะพูดออกมาหรือจะร้องดิ้นรนอย่างนั้น อันนี้ เป็นเรื่องปกติธรรมดาที่สามารถรู้เห็นและวิเคราะห์ได้
ในสมัยพุทธกาลก็มีเรื่องอันเหลือเชื่อเช่นนี้เกิดขึ้น ท่านจึงบันทึก เป็นหลักฐานไว้ในคัมภีร์
จากหนังสือ อันเหลือเชื่อ
โดย : พระมหาโพธิวงศาจารย์ (ทองดี)
